تاثیر مهارت های مدیریت زمان بر کیفیت آموزش اعضای هیات علمی دانشگاه قم

چکیده امروزه دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی سه وظیفه اساسی آموزش، پژوهش و ارائه خدمات را بر عهده دارند. با توجه به نقش مهم مراکز آموزشی در ابعاد گوناگون اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه، اطمینان از کیفیت مطلوب عملکرد این نهادها، به عنوان یکی از مولفه های مهم برای ادامه حیات سازمان ها ضرورتی انکار ناپذیر دارد و از هدررفت سرمایه های مادی و بخصوص ارزشمندترین سرمایه یعنی سرمایه انسانی که یکی از مهمترین مزیت های رقابتی سازمان ها در دنیای کنونی محسوب می شود جلوگیری می کند. مطالعه حاضر به منظور بررسی تأثیر مهارت های مدیریت زمان بر کیفیت آموزش اعضای هیأت علمی دانشگاه قم انجام شده است که روش تحقیق آن توصیفی از نوع پیمایشی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه اعضای هیئت علمی دانشگاه قم در سال تحصیلی 1392- 1391 است که شامل 239 نفر می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده متناسب با حجم جامعه و از طریق جدول مورگان تعداد 137 نفر به عنوان نمونه انتخاب شده است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد سنجش کیفیت تدریس و مدیریت زمان می باشد که در اختیار نمونه آماری قرار گرفته است. با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مقدار پایایی ابعاد مختلف پرسشنامه کیفیت تدریس(برنامه ریزی و آمادگی با 0.79، مدیریت کلاس با 0.796، فرایند تدریس با 0.857، ارزشیابی با 0.802، مسئولیت های حرفه ای با 0.878 و مشارکت حرفه ای با 0.809 ) و همچنین پرسشنامه مدیریت زمان (نظم دهی و عمل به موقع با 0.786، رعایت تعادل و توازن با 0.723، توجه بر ساعت و زمان با 0.723، کنترل و نظارت با 0.707، ساماندهی با 0.575 ) محاسبه گردیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل معادلات ساختاری استفاده شده است که نشان دهنده اثر مستقیم و مثبت مهارت های مدیریت زمان بر کیفیت تدریس اعضای هیأت علمی و همچنین نشان دهنده اثر مثبت مهارت های مدیریت زمان در زیر مولفه نظم دهی و عمل به موقع بر کیفیت تدریس اعضای هیأت علمی می باشد.